Aktualności
- Admin
- Kategoria: Parafia
24.03.2024 | godz. 12:00 | Agnieszka Rusek Daniel Rusek |
07.04.2024 | godz. 12:00 | Ewa Klocek Michał Łukasiewicz |
14.04.2024 | godz. 12:00 | Dorota Jamuła Michał Robak |
28.04.2024 | godz. 12:00 | Beata Kamińska Wojciech Majcher |
05.05. 2024 | godz. 12:00 | Elżbieta Figura |
19.05.2024 | godz. 12:00 | Iwona Michota Paweł Kuźma |
26.05.2024 | godz. 12:00 | Ewa Duda Michał Robak |
02.06.2024 | godz. 12:00 | Marta Kołodyńska Wojciech Majcher |
09.06.2024 | godz.12:00 | Henryk Koziński |
- Admin
- Kategoria: Parafia
- Adam Łaguna
- Agata Boruch
- Alina Szumiata
- Andrzej Kowalski
- Anna Bilińska
- Anna Grzegorczyk
- Arkadiusz Pardyka
- Barbara Matraszek-Figiel
- Barbara Wiórko
- Bożena Łuszczyńska
- Cezary Wrotniak
- Dariusz Rożalski
- Ewa Klocek
- Gabriel Poniatowski
- Grażyna Niedźwiecka
- Irena Łajca
- Iwona Nowak
- Jerzy Paśniak
- Jerzy Tusiński
- Justyna Fiodor-Socha
- ks. Łukasz Czapla
- Lech Socha
- Michał Robak
- Monika Stadnicka
- Paweł Bieniek
- Piotr Kamiński
- Renata Furtak
- Roman Jakóbczyk
- Tadeusz Furtak
- Wanda Gąsiorowska
- Zbigniew Czapla
- Zbigniew Kopiński
- Admin
- Kategoria: Parafia
Grupy duszpasterskie | |
Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży | piątek 19:00 |
Chór "Jubilate Deo" | piątek 19:00 |
Legion Maryi | czwartek 16:30 |
Ministranci i lektorzy | sobota 10:00 |
Zespół Psalmistów | środa 15:30 |
Krąg Biblijny | wtorek 16:00 |
- Admin
- Kategoria: Parafia
PROBOSZCZ
Ks. Jerzy Ważny
- Kustosz Sanktuarium MB Kębelskiej
- Proboszcz Parafii
- Kanonik honorowy Kapituły Lubelskiej
- Świecenia kapłańskie przyjął 12.12.1987r. w Lublinie. Po święceniach pracował jako wikariusz w Tarnogórze (1987-
1993) i par. pw. św. Jadwigi Królowej w Lublinie (1993- 1997) oraz jako proboszcz w Rudniku Szlacheckim (1997- 2001). Od 20.08.2001 proboszcz w par. św. Wojciecha w Wąwolnicy i Kustosz Sanktuarium Matki Bożej Kębelskiej. W latach 2002- 2006 pełnił funkcję wicedziekana dekanatu Puławy Południe. Od 01.09.2006 - wicedziekan nowoutworzonego dekanatu Kazimierz Dolny. 13.12.2007r. mianowany Dziekanem dekanatu do roku 2022r.
WIKARIUSZE
Ks. Łukasz Sidor
- Święcenia kapłańskie przyjął w 2010r. w Lublinie. Od 1.07.2022 wikariusz w tutejszej parafii.
Ks. Łukasz Czapla
- Święcenia kapłańskie przyjął w 2021r. w Lublinie. Od 1.07.2023r. wikariusz w tutejszej parafii.
KAPŁANI POCHODZĄCY Z PARAFII
(według rocznika święceń)
1925 Ks. Zdzisław Ochalski
1940 Ks. Wojciech Sikora (+1969)
1956 Ks. Janusz Świderski, pallotyn
1956 Ks. Marian Lis (+ 1958)
1964 Ks. Józef Brzozowski
1965 Ks. Józef Figiel
1972 Ks. Wojciech Niezabitowski
1983 Ks. Jacek Wargocki
1984 Ks. Andrzej Lipczyński (+ 1994)
1986 Ks. Tomasz Wargocki
1990 Ks. Józef Kruk
1992 Ks. Gustaw Sikora
2004 Ks. Rafał Lewandowski
2005 Ks. Mariusz Karczmarczyk
2020 Ks. Paweł Saran
SIOSTRY ZAKONNE POCHODZĄCE Z PARAFII
S. Genowefa Ścibior - Siostry Sługi Jezusa w Otwocku; ur. 15.03.1922r. w Zawadzie. Śluby Wieczyste 1958r. Zm. 31.07.1998r.
S. Marianna Ścibior - Siostry Sługi Jezusa w Otwocku; ur. 18.08.1923r. w Grabówkach. Śluby Wieczyste 1966r. Zm. 18.09.2000r.
S. Leontyna (Marianna Łuszczyńska) - Benedyktynka Misjonarka; ur. 15.07.1931r. w Wąwolnicy. Śluby Wieczyste 1966r.. Zm. 16.10.2022r.
S. Barbara Niezabitowska - Urszulanka Serca Jezusa Konającego, USJK (Urszulanki szare)
S. Małgorzata Wójciak - Urszulanka Unii Rzymskiej
KAPŁANI PRACUJĄCY W PARAFII
- Admin
- Kategoria: Parafia
Święty Wojciech
Życiorys
Początkowo ojciec nie przeznaczał go do stanu duchownego. Jednak gdy ciężko zachorował w maleńkości, wierząc, że do zdrowia przywróciło syna położenie na ołtarzu w kościele -
Imię Adalbert (germański odpowiednik jego słowiańskiego) przybrał na bierzmowaniu na cześć swego mentora, arcybiskupa Magdeburga, świętego Adalberta, pod którego opiekę został oddany w 972. W 981 przyjął święcenia kapłańskie. W Magdeburgu wraz z towarzyszem Radłą i młodszym bratem Radzimem pobierał nauki w szkole Otryka, jednej z najlepszych w ówczesnych Niemczech. Poznał łacinę, niemiecki, a w Magdeburgu nauczył się także języka Lutyków (Wieleci).
W 981, po śmierci swego mentora, wrócił do Czech jako subdiakon a po śmierci bp. Dietmara od 3 kwietnia 983 stał na czele diecezji praskiej mimo nieosiagnięcia wieku episkopalnego (30 lat). Wobec wywołanych swą bezkompromisowością konfliktów z wiernymi ok. 989 wyjechał do Rzymu, gdzie zrzekł się infuły. Początkowo chciał udać się na pielgrzymkę do Jerozolimy, jednak po krótkim pobycie w klasztorze na Monte Cassino za namową greckiego pustelnika Nila wstąpił do klasztoru benedyktyńskiego św. Bonifacego i Aleksego na rzymskim Awentynie. Od 992 po śmierci swego następcy bkp. Falkolda ponownie skierowany do Pragi przez arcybiskupa Moguncji Willigisa. Wobec nieufności Wojciecha do rodzimego duchowieństwa w 992 z jego inicjatywy powstał na praskim Brzewnowie klasztor benedyktyński, do którego sprowadzono braci z Awentynu. Rozpoczął także działania misyjne na podbitej przez Węgry Słowacji, co doprowadziło do kontaktów z wciąż pogańskim dworem Arpadów. Według pewnych źródeł to właśnie św. Wojciech udzielił chrztu św. Stefanowi, królowi Węgier.
Głośny był jego spór w obronie chrześcijańskich niewolników wysyłanych do krajów muzułmańskich i ich wykupywanie (Słowiańszczyzna była wówczas ważnym źródłem niewolników). W 994, gdy na jego oczach ludzie jednego z wielmożów z rodu Wrszowców zamordowali wywleczoną z kościoła św. Jerzego niewierną żonę swego pana, która ukryta tam przez świętego szukała azylu w świątyni -
Decyzją synodu spowodowaną naciskami jego przełożonego, arcybiskupa Moguncji, pod rygorem klątwy miał powrócić do swej diecezji, jednak dzięki łasce papieża Grzegorza V, spokrewnionego z Ottonem III (z którym Wojciech zdążył się zaprzyjaźnić) mógł wybrać między pracą misyjną a powrotem, jeśli Czesi nie wyrażą chęci przyjęcia go. W międzyczasie pielgrzymował do sanktuariów św. Marcina z Tours, św. Benedykta z Fleury oraz św. Dionizego w Saint-
Potem poprzez Gdańsk, gdzie przeprowadził masowy chrzest i rozkazał wycięcie świętego dębu, łodzią, osłaniani przez 30 wojów Chrobrego, Wojciech razem przyrodnim bratem Radzimem oraz prezbitrem Boguszą-
Ich działalność misyjna nie spotkała się z dobrym przyjęciem. Misjonarze nie znali nawet języka Prusów. W czasie pobytu na jednej z wysp nadbrzeżnych doszło do spotkania z pruskimi rybakami, którzy próbowali się z nimi porozumieć. Gdy obcy nie potrafili powiedzieć nic zrozumiałego jeden z Prusów uderzył Wojciecha wiosłem w plecy (tradycja kościelna uznaje to za zapowiedź męczeństwa). Wkrótce z pomocą jednego z pruskich możnych dostali się na teren osady. Jako goście podlegali ochronie swego gospodarza. Po opuszczeniu gościny zgodnie ze zwyczajem jako przybysze 17 kwietnia stanęli przed sejmem ziemskim, na którym Wojciech z pomocą tłumacza przemawiał, objaśniając zasady chrześcijaństwa.
Z pochodzenia jestem Słowianinem. Nazywam się Adalbert, z powołania zakonnik; niegdyś wyświęcony na biskupa, teraz z obowiązku jestem waszym apostołem. Przyczyną naszej [tu] podróży jest wasze zbawienie, abyście -
Zgromadzenie nakazało im opuszczenie ziem Prusów.
Nas i cały ten kraj na którego krańcach my mieszkamy, obowiązuje wspólne prawo i jeden sposób życia; wy zaś, którzy rządzicie się innym i nieznanym prawem, jeśli tej nocy nie pójdziecie, jutro zostaniecie ścięci -
Zostali odwiezieni łodzią do granicy ziem polskich. Wobec próby powrotu po 5 dniach w okolicy pruskiego grodu granicznego Chollin -
Głowę z pala zdjął potajemnie i przewiózł do Gniezna nieznany Pomorzanin. Wkrótce potem Chrobry wykupił resztę ciała Wojciecha na wagę złota i rozkazał pochować w Gnieznie. Kanonizowany w 999 przez papieża Sylwestera II. Do jego grobu w 1000 roku pielgrzymował Otto III (patrz: zjazd gnieźnieński). W czasie jego wizyty w Gnieźnie założono metropolię arcybiskupią, której kanonizowany Wojciech został patronem, a jego brat Radzim Gaudenty stanął na czele.
Relikwie
Relikwie św. Wojciecha oraz jego brata Radzima przetrzymywane w katedrze gnieźnieńskiej zostały wywiezione do Czech przez księcia Brzetysława I, który w 1039 najechał Polskę. Do dziś znajdują się w katedrze św. Wita. Także w Trzemesznie ma znajdować się część jego relikwii.
W 1000 roku odjeżdżający Otton otrzymał od Chrobrego w prezencie -
W 1923 skradziono z gnieźnieńskiej katedry relikwiarz z rzekomo odnalezioną w 1127 roku (według Roczników Polskich) głową świętego.
8 września 2013r. Bazylika pw. św. Wojciecha w Wąwolnicy otrzymała relikwie swojego Patrona. Cząstkę z kości Biskupa i Męczennika przywiózł Prymas Polski Ks. Abp Józef Kowalczyk,ówczesny kustosz relikwii Św. Wojciecha w Gnieźnie.
Strona 1 z 2